اطلاعات مواد غذایی و طرز پخت غذاها

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
فرنی

فرنی شیر برنجی (آرد برنج و شیر) است که غذای شیرین مرسوم میان مردم جنوب آسیا می‌باشد. از آرد برنج جوشیده یا گندم خرد شده با شیر و شکر، هل، کشمش، زعفران، آجیل‌ها، بادام زمینی یا پسته تهیه می‌گردد. این خوراکی به عنوان یک وعده غذائی یا به عنوان دسر مصرف می‌شود .[۱]

نوعی دسر سبک است که مواد آن شامل آردبرنج، شیر، شکر و هل و گلاب[۲] است و بصورت گرم یا سرد خورده می‌شود.

مواد لازم برای تهیه فرنی را آردبرنج، شکر (در صورتیکه با مربا یا عسل یا شیره انگور میل نشود)، شیر، هل و گلاب تشکیل می‌دهد.

محتویات

۱ طرز تهیه فرنی
۲ فرنی با نشاسته
۳ پانویس
۴ منابع

طرز تهیه فرنی

آردبرنج را در ۳ پیمانه آب حل می‌کنند و از صافی می‌گذرانند. سپس ۱۵-۲۰ دقیقه روی آتش ملایم می‌پزند. شیر را اضافه می‌کنند و هم می‌زنند و ۱۰ دقیقه دیگر می‌پزند. شکر (در صورتیکه با مربا یا عسل یا شیره انگور میل نشود) و هل و گلاب را در مایهٔ فرنی می‌ریزند و پس از دوسه جوش از روی آتش برمی‌دارند. فرنی را بدون شکر نیز درست می‌کنند و با شیرهٔ انگور یا عسل ویا مربای گل یا میوه می‌خورند.
فرنی با نشاسته

علاوه بر فرنی با آرد برنج، فرنی با نشاسته نیز تهیه می‌شود. در این دستورالعمل، نشاسته را داخل اندکی آب سرد حل کرده و سپس شیر و شکر(در صورتیکه با مربا یا عسل یا شیره انگور میل نشود) را به آن اضافه می‌کنیم. مخلوط را روی حرارت دائم به هم می‌زنیم تا سفت شود. سایر دستور پخت همانند فرنی با آرد برنج است. میتوان فرنی را یه صورت کاکائویی و زعفرانی نیز سرو کرد. برای فرنی کاکائویی کافی است مقداری کاکائو به فرنی اضافه کرد ؛ و برای نوع زعفرانی یک قاشق زعفران آب کرده به آن اضافه می کنیم.
پانویس



هل و گلاب ترکیب است از شیرهٔ هل با گلاب. دانه هل را با پوست می‌کوبند و در نیم پیمانه آب روی آتش می‌جوشانند تا مقدار آب به یک دوم برسد. سپس این شیره را با نیم پیمانه گلاب مخلوط می‌کنند.

منابع

دریابندری، نجف با همکاری فهیمه راستکار، کتاب مستطاب آشپزی از سیر تا پیاز، تهران: نشر کارنامه، تابستان ۱۳۸۴، جلداول، ص ۶۷۰. سایت ایران بانو

دمپختک
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
دمپختک

دمپختک یک غذای سنتی ایرانی است که پایه آن برنج است و در نقاط مختلف با توجه به ذائقه آن منطقه با تفاوت‌های کوچکی پخته می‌شود. رایج‌ترین نوع دمپختک، دمپختک گوجه است.

مواد لازم: پیاز، روغن، گوجه فرنگی خرد شده، برنج، رب و نمک و فلفل

طرز تهیه: پیاز را خورد کرده و در روغن داغ و در یک قابلمه مناسب سرخ کنید ادویه دلخواه خود را به آن را اضافه کنید، پس از سرخ شدن پیاز گوجه و کمی رب را به آن اضافه کنید و بگذارید به جوش بیاید؛ و حالا برنجی را که از قبل خیس کردید آب اضافی آن را گرفته و به سٔس اضافه کنید بطوری که برنج به اندازه تقریباً یک سانتیمتر زیر سٔس باشد و در صورت کم بودن آب کمی آب اضافه کنید. برنج را ۱۰ دقیقه بگذارید در سٔس بجوشد و پس از آن که سٔس جذب برنج شد، برنج را از اطراف جمع کرده و شبیه یک تپه کوچک در وسط دیگ جمع کنید و برنج را به مدت نیم ساعت دم دهید.
منابع
کتاب آشپزی ویکی‌کتاب یک دستور آشپزی در این رابطه دارد:
=========
دمپختک باقلا
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
(تغییرمسیر از دمی باقالی)
دمپختک باقالی

دمی باقالی یا دمپختک باقالی یکی از خوراک‌های ایرانی است که پایهٔ آن بر استفاده از برنج است. این غذا برای استفادهٔ شخصی و در جمع خانواده است و برای مهمانی‌ها و مجلس‌های رسمی از آن استفاده نمی‌شود.
مواد لازم برای ۴ نفر

برنج، ۳ پیمانه
لپه باقالی زرد، یک پیمانه و نیم
پیاز متوسط
نمک، نصف قاشق غذاخوری سرصاف
فلفل سیاه، به اندازهٔ کافی
زردچوبه، به اندازه کافی
روغن، یک پیمانه

شیوهٔ پخت
پیاز را خرد می‌کنیم. روغن را توی قابلمه ریخته و روی اجاق گاز می‌گذاریم تا داغ شود. سپس پیاز خرد شده را درون آن می ریزیم تا سرخ شود. سپس زردچوبه و فلفل را به ان می‌افزاییم. لپه باقالی را خوب شسته و با چهار پیمانه آب به پیاز داغ می‌افزاییم. پس از این که لپه باقالی نیمه پز شد، برنج را شسته و به آن می‌افزاییم. سپس نمک را به آن افزوده و آن را خوب به هم می‌زنیم. سپس درب قابلمه را گذاشته و شعلهٔ گاز را کم می‌کنیم تا خوب دم بکشد. تقریبا پس از ۴۵ دقیقه غذا آماده است.

مرصع‌پلو
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
این نوشتار به هیچ منبع و مرجعی استناد نمی‌کند. لطفاً با افزودن یادکرد به منابع قابل اعتماد به بهبود این نوشتار کمک کنید. مواد بدون منبع ممکن است به چالش کشیده و حذف شوند.
Morasa Poló - Maria Stile.JPG

مرصع پلو یا پلو نگین‌کار یک ویزه پلوی مخلوطی است که به خاطر مخلفات درخشانی که در آن آمیخته است این نام را گرفته است. این پلو از چلو سفید و در حدود ۱/۳ چلو زعفران داده با درآمیختن چندین جور میوه تازه یا خشک کوچک چون آلبالو و کشمشهای سبز و قرمز و تکه‌های زردآلو خشک و خلال‌های خشک شده پسته سبز و بادام و خلال پوست مرکبات که همه آنها در روغن کره کمی تفت داده شده‌اند آماده می‌شود.
نشان خرد این یک مقالهٔ خرد است. با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید.
=========
میرزاقاسمی
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
برای تأییدپذیری کامل این مقاله به منابع بیشتری نیاز است. لطفاً با توجه به شیوهٔ ویکی‌پدیا برای ارجاع به منابع با ارایهٔ منابع معتبر این مقاله را بهبود بخشید. مطالب بی‌منبع را می‌توان به چالش کشید و حذف کرد.
میرزاقاسمی

میرزاقاسمی یکی از غذاهای محلی استان گیلان است. مواد موردنیاز برای تهیهٔ میرزاقاسمی عبارتند از: بادمجان، سیر، روغن، تخم‌مرغ، نمک و ادویه. برای تهیهٔ میرزاقاسمی باید بادمجان‌ها را تنوری(کبابی) کرده، سپس در آب سردقرار دهید تاپوست آن به راحتی کنده شودوگوشت کباب شده آن به پوست نچسبد. حال آنها را خوب بکوبید؛ سپس سیرکوبیده شده را بهمراه بادمجان‌ها و مقداری زردچوبه کمی تفت دهید و دراین جا گوجه فرنگی رنده شده را به مخلوط اضافه کنید و حرارت را ادامه دهید تا آب بادمجانها کاملآ گرفته شود. در مرحلهٔ بعد تخم‌مرغ‌ها را شکسته و با بادمجان‌ها مخلوط نمایید؛ همچنین نمک و ادویه‌جات را به دلخواه به غذا اضافه کنید. میرزا قاسمی را با نان میل می نمایند.[۱]

میرزا قاسمی توسط محمدقاسم خان والی حاکم رشت در زمان ناصرالدین شاه، ابداع شد و توسط همو گسترش یافت و به نام او نیز اسم گذاری شد.[۲]
منابع



عدل، شهریار. علی‌خان والی و سردار همایون والی

کتاب آشپزی ایران.

سوپ
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
سوپ با گوشت، سبزیجات و جو

سوپ (به انگلیسی: Soup)، مایعی خوراکی و گرم می‌باشد، که از مواد غذایی مختلف نظیر آب، سبزیجات، گوشت، گوشت چرخ‌کرده، روغن، ادویه، نمک خوراکی و دیگر افزودنی‌ها تهیه می‌شود. علاوه بر این، سوپ به صورت خورشی پیش‌غذا برای بازشدن اشتهای افراد سرو می‌شود. به طور کلی سوپ‌ها به دو نوع کلی تقسیم می‌شوند:سوپ‌های رقیق، سوپ‌های غلیظ

در اصل سوپ‌ها در گذشته خود غذایی کامل بوده‌اند که اساس آن‌ها برپایه، گوشت قرمز، گوشت ماکیان، گوشت خوک یا ماهی بوده است. شکل فعلی سوپ و مواد تشکیل‌دهندهٔ آن قدمت چندانی ندارد و به قرن ۱۹ باز می‌گردد.[۱]
پانویس

Auguste Escoffier: Kochkunstführer, Nordhausen 1923, Seite 99

منابع

هنگام نوشتن این مقاله، از مقالهٔ "Suppe‎" در ویکی‌پدیای آلمانی استفاده شده‌است:

Wikipedia contributors, "Suppe," Wikipedia, The Free Encyclopedia, title=Suppe&oldid=82961726.
[نمایش]

ن ب و

آشپزی
[نمایش]

ن ب و

آشپزی ژاپنی
نشان خرد این یک مقالهٔ خرد پیرامون خوردنی‌ها است. با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید.
============
سوفله
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
Soufflé
Choco souffle.jpg
یک سوفله شکلات
نوع کیک
خاستگاه فرانسه
ترکیبات اصلی زرده تخم‌مرغ، سفیده تخم‌مرغ
پرونده‌های رسانه‌ای مربوط به Soufflé در ویکی‌انبار

سوفله (به فرانسوی: Soufflé) نوعی دسر یا پیش غذای سبک و پرهواست که در اویل قرن نوزدهم بوجود آمده‌است. سوفله با افزودن مواد به سفیدهٔ تخم مرغ سفت شده و پخت در فر درست می‌شود. در نوع دسر شیرین سوفله، به سفیده تخم مرغ، شکر، آرد و مواد معطر افزوده شده سپس پخت می‌شود. به عنوان غذا از گوشت، ماهی، صدف،سبزیجات و مواد گوناگان دیگر پخته شده و بصورت پوره در می‌آید و ممکن است در آن زرده تخم‌مرغ نیز بکار رود سپس به مواد سفیده تخم مرغ سفت شده اضافه شده در قالب پخته می‌شود. پس از پخت هوای داخل سفیده ۳–۲ برابر افزایش می‌یابد.[۱] محبوبیت سوفله در اوایل قرن نوزدهم به سرآشپز فرانسوی ماری آنتون کارم باز میگردد.
پانویس

社団法人 全国調理師養成施設協会、総合　調理用語辞典、 618。

منابع

گویاش
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
(تغییرمسیر از گولاش)
گویاش
Gulyas080.jpg
پخت سنتی گویاش
نوع سوپ یا خورش
خاستگاه مجارستان
ترکیبات اصلی گوشت، نودلها، سبزیجات (سیب‌زمینی مخصوص)، پاپریکا، ادویه‌ها
پرونده‌های رسانه‌ای مربوط به گویاش در ویکی‌انبار

گویاش یا گولاش (به انگلیسی: Goulash؛ مجاری: gulyás تلفظ مجاری: [ˈɡuja:ʃ]) یک سوپ یا خورش از گوشت و سبزیجات با چاشنی فلفل قرمز و سایر ادویه‌ها و ترشی‌جات است.[۱] گویاش از پادشاهی مجارستان در قرون وسطی نشات گرفته و همچنین وعده غذایی محبوب در اروپای مرکزی، شرق اروپا، کشورهای اسکاندیناوی و جنوب اروپا است.

منشأ این خوراک به خورش چوپان‌های مجار در سده ۹ میلادی برمی‌گردد[۲] که در آن گوشت پخته و طعم داده شده با کمک خورشید خشک و در کیسه‌هایی از سیرابی گوسفند بسته‌بندی می‌شد که برای تبدیل به یک وعده غذایی تنها نیاز به آب داشت.[۲] این خوراک یکی از غذاهای ملی مجارستان و یکی از نمادهای این کشور است.[۳][۴]

محتویات

۱ نگارخانه
۲ جستارهای وابسته
۳ پانویس
۴ منابع

نگارخانه

کنسرو گویاش سوپ برای فروش در سوپر مارکت‌ها در آلمان (۲۰۱۶)

سوپ گویاش آلمانی

مجارستانی Gulyáslevesبا سوپ گویاش

گویاش گوشت گوساله

گویاش فاکر

گویاش گوشت گاو به سبک پراگ

سزگد (Székely) گویاش که در میخانه‌های پراگ با کوفته چک سرو می‌شود.

گویاش گوشت گوزن و آهو با سیب و توت و کوفته سیب زمینی.

گویاش گوشت گاو چک در حال پخته شدن.

جستارهای وابسته

خورش گوشت گاو

پانویس

Gundel, Karoly (1992). Gundel's Hungarian cookbook. Budapest: Corvina. ISBN 963-13-3600-X. OCLC 32227400.
Bulgaria, Hungary, Romania, the Czech Republic, and Slovakia, Britannica Educational Publishing, 2013, p. 94
Gil Marks, Encyclopedia of Jewish Food, John Wiley & Sons, 2010, p. 234

Food Journeys of a Lifetime: Top Ten Great National Dishes | Away.com

منابع

مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا، «Goulash»، ویکی‌پدیای انگلیسی، دانشنامهٔ آزاد (بازیابی در ۱۹ دسامبر ۲۰۱۶).

در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ گویاش موجود است.
نشان خرد این یک مقالهٔ خرد است. با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید.

شنیتسل
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
(تغییرمسیر از شنیسل)
Paperback book black gal.svg
برای گسترش این مقاله یا بخش، منبع زیر پیشنهاد می‌شود: ویکی‌پدیا انگلیسی
شنتسل وینی

شنتسل (به آلمانی: Wiener Schnitzel) نام یکی از غذاهای سنتی شهر وین اتریش است. این غذا معمولا از گوشت کوبیده شده، آرد، تخم مرغ و آرد سوخاری تهیه و در روغن سرخ می‌شود. در تهیه شنتسل در کشورهای مختلف از گوشت‌هایی همچون گوسفند، گوزن، مرغ، خوک، گوساله، گاو و بوقلمون استفاده می‌شود. این غذا شباهت بسیار نزدیکی با غذای فرانسوی اسکالوب دارد.

نام شنستل یک نام آلمانی میانه است و برای اولین بار در سال ۱۸۴۵ برای این نوع غذا استفاده شده است.[۱]

محتویات

۱ طرز تهیه
۲ در نقاط مختلف جهان
۲.۱ امریکای جنوبی
۲.۲ ایران
۳ منابع

طرز تهیه

برای تهیه شنتسل، گوشت کوبیده‌شده بدون استخوان را با آرد سوخاری پوشانده و سپس سرخ می‌کنند.
در نقاط مختلف جهان

نام انگلیسی شنیتسل برای همه غذاهایی که با ترکیب گوشت، آردسوخاری و روغن تهیه می‌شوند به کار گرفته می‌شود. این غذا در سراسر نقاط دنیا به شکل‌های متفاوتی تهیه می‌شود و در کشورهای مختلف نام‌های مختلفی شهرت دارد.
امریکای جنوبی

این غذا در آرژانتین، بولیوی، پاراگوئه، پرو، مکزیک و ونزوئلا با نام میلانیسا شناخته می‌شود.
ایران

این غذا در ایران نیز از محبوبیت خاصی برخوردار است و احتمال می‌رود برای اولین بار در جنگ‌جهانی دوم به ایرانیان معرفی شده است. شنستل عرضه شده در ایران اندازه‌ای نسبتا کوچکتر نسبت به نمونه‌های دیگر کشورها دارد و معمولا به همراه لیمو ترش سرو می‌شود. در ایران نمونه‌ای دیگر از شنیتسل نیز بسیار محبوب است که کتلت نامیده شده و نمونه‌های بسیاری در شهرهای مختلف ایران دارد.[۲]
منابع

Rheinische Jahrbücher zur gesellschaftlichen Reform. Zentralantiquariat der Deutschen Demokratischen Republik, 1845-01-01.

مشارکت کنندگان ویکی‌پدیا انگلیسی. «Schnitzel». ویکی‌پدیا.

ویکی انگلیسی

نشان خرد این یک مقالهٔ خرد پیرامون خوردنی‌ها است. با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید.

همبرگر
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
همبرگر Hamburger sandwich.jpg
یک همبرگر اصیل
خاستگاه
خاستگاه آلمان
سازنده(ها) متعدد
جزئیات
بخش غذایی غذای اصلی
دمای سرو گرم
اجزای اصلی گوشت چرخ‌کرده، نان

هَمبـِرگِر گونه‌ای ساندویچ است که شامل یک برگ گوشت چرخ‌کرده است که در میان یک نان گردِ میان بریده قرار می‌گیرد.

گوشت همبرگر بیشتر گوشت گاو است و ممکن است بصورت کبابی درست شود یا سرخ شود. میان گوشت و نان همبرگر معمولاً کاهو، سس گوجه فرنگی یا سس مایونز، خردل، پیاز و دیگر مخلفات هم قرار داده می‌شود. همبرگر را معمولاً در بشقاب در کنار سیب زمینی سرخ کرده یا چیپس سرو می‌کنند.

گوشت همبرگر تقریباً در تمام کشورها با همین نام نامیده می‌شود بجز در انگلستان و عربستان سعودی که به آن بیف‌برگر یا برگر می‌گویند.

اگر لایه‌ای از پنیر پرورده (ورقه‌ای) بر روی گوشت همبرگر گذارده شود به اینگونه همبرگر، چیزبرگر گفته می‌شود.

واژه هَمبـِرگِر از زبان آلمانی می‌آید به معنای «متعلق به شهر هامبورگ» و بنا به بعضی گزارش‌ها ham در زبان آلمانی به معنای گاو یا گوشت گاو و burg به معنای تپه است و er کلمه اطلاق است. یک متعلق به. با این حال برخی در درک آن مرتکب اشتباه شده و آن را ترکیبی از "هَم" و "برگر" می‌پندارند ("هَم" در انگلیسی یعنی کالباس ژامبون.)
گران‌ترین همبرگر جهان

در سال ۲۰۱۴ در برخی اخبار اعلام شد رستوران " هونکی تونک " در لندن، گرانترین برگر جهان را به مشتریان خود عرضه می‌کند که در آن از زعفران و خاویار ایرانی استفاده شده است.[۱][۲]
جستارهای وابسته

اختراع‌ها در ایالات متحده (۱۸۹۰–۱۹۴۵)
کباب
آشپزی آمریکایی
چیزبرگر
وج‌برگر

منابع

«زعفران‌وخاویارایرانی‌درگرانترین‌همبرگرجهان/عکس». آفتاب. ۲۰۱۴-۱۰-۲۲. بازبینی‌شده در ۲۰۱۴-۱۰-۲۳.

“The world's most expensive burger is coming to London”. The Independent. 2014-10-07. Retrieved 2014-10-23.

مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا، "Hamburger"، دانشنامه آزاد. (نسخه ۲۱ ژوئیه ۲۰۰۶).
در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ همبرگر موجود است.

سبزی‌پلو
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
سبزی‌پلو
Sabzi polo.jpg
سبزی پلو
خاستگاه ایران
ترکیبات اصلی جعفری، تره‌فرنگی یا پیازچه، گشنیز، اسفناج), برگ‌های شنبلیله خشک شده
پرونده‌های رسانه‌ای مربوط به سبزی‌پلو در ویکی‌انبار

سبزی‌پلو یکی از انواع پلوها در آشپزی ایرانی است. سبزی‌پلو را با مرغ یا گوشت و یا ماهی سرخ کرده می‌خورند. سبزی‌پلو با ماهی و کوکو سبزی از قدیم غذای شب عید ایرانیان بوده است.

محتویات

۱ مواد لازم برای تهیه سبزی‌پلو
۲ طرز پخت سبزی‌پلو
۳ سبزی‌پلو سمنانی
۴ منابع

مواد لازم برای تهیه سبزی‌پلو

برنج خیسانده
سبزی ساطوری شده
زعفران
نمک و روغن

طرز پخت سبزی‌پلو

سبزی این پلو شامل تره، جعفری، شوید و گشنیز به مقدار برابر و یک شاخه شنبلیله و یک بته سیر سبز است. ۳ لیتر آب را با نمک کافی به جوش می‌آورند و برنج را اضافه می‌کنند تا باز به جوش آید. پس از ۱۰ دقیقه همین قدر که مغز برنج سفت نبود سبزی را اضافه می‌کنند. سپس دیگ را در آب‌کش ریز خالی می‌کنند. کمی آب ولرم روی برنج می‌دهند و با تکان دادن آب‌کش، سبزی و پلو به صورت یک‌دست مخلوط می‌شوند. نیم پیمانه آب‌روغن در دیگ داغ می‌کنند. مخلوط برنج و سبزی را با کفگیر داخل دیگ می‌ریزند. سپس دیگ را روی شعله زیاد قرار می‌دهند و پس از آنکه دَم بالا داد شعله را کم می‌کنند و یک پیمانه آب روغن می‌دهند و دَم‌کنی می‌گذارند و روی شعله ملایم پس از نیم ساعت سبزی‌پلو با ته‌دیگ آماده است. زعفران را در آب داغ حل می‌کنند و یک کفگیر پلو روی آن می‌ریزند و هم می‌زنند و دیس سبزی‌پلو را با این برنج زعفرانی تزیین می‌کنند.
سبزی‌پلو سمنانی

در سبزی پلوی سمنانی علاوه بر سبزی از لوبیا چشم بلبلی برای طبخ استفاده می‌شود. علاوه بر آن در فصل تابستان مخلوطی از گوجه و بادمجان سرخ شده نیز در کنار پلو سرو می‌شود.
منابع

دریابندری، نجف با همکاری فهیمه راستکار، کتاب مستطاب آشپزی از سیر تا پیاز، تهران: نشر کارنامه، تابستان ۱۳۸۴، جلد اول، ص ۷۷۹.

آبگوشت
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
(تغییرمسیر از شوربا)
آبگوشت در حال پختن روی اجاق گاز، ایران
دیزی‌ها در اجاق، دربند تهران

آبگوشت(شوربا یا دیزی یا پیتی) یکی از غذاهای سنتی ایران است. در طبخ آبگوشت از گوشت و دنبه گوسفند، گوجه فرنگی (و یا رب گوجه فرنگی) و برخی حبوبات از قبیل نخود و لوبیا استفاده می‌شود. خوراکی رقیق که از پختن گوشت و پیاز و سیب زمینی و حبوبات درست می‌شود که در دو مرحله می‌خورند اول آب آن را با تکه‌های نان مخلوط نموده، می‌خورند (تلیت). بقیه مواد را می‌توان با گوشت‌کوب کاملاً کوبیده و یا نکوبیده با نان، پیاز و چاشنی مانند ترشی و سبزی خوردن میل می‌کنند(گوشت کوبیده). در صورت پخته شدن در ظروف سنگی آن را دیزی سنگی می‌نامند. برخی افراد از طریق ترید کردن، نان‌های بیات و نسبتاً خشک را به مصرف مفید می‌رسانند. همچنین دیزی یکی از غذاهای محلی اراک به شمار می‌آید.[۱]

محتویات

۱ انواع
۲ تاریخچه
۳ جستارهای وابسته
۴ منابع

انواع

آبگوشت دارای انواعی مانند آبگوشت بزباش، آبگوشت کشک، آبگوشت گندم و آبگوشت بلغور... است که در شهرها و مناطق مختلف با محتویات متفاوت چون ادویه ها و غیره پخته می‌شوند.
تاریخچه

آبگوشت از غذاهای اصیل ایرانی است. یکی از عوامل این مسئله، شیوه کوچی و عشایری زندگی نیاکان ایران، برپایه فرهنگ دامپروری است.[۲] آبگوشت، محصول زندگی یکجا‌نشینی است وکباب، خوراک زندگی کوچ‌نشینی و کوچندگان تنها هنگامی که به مقصد نهایی می‌رسیدند، فرصت و شرایط بارگذاشتن آبگوشت را می‌یافتند.[۳]


جستارهای وابسته

آشپزی افغانی
پیتی
گوشت‌کوب

منابع

«عباس‌آباد، سفر همدان را خوشمزه می‌کند». خبرگزاری میراث فرهنگی. بایگانی‌شده از نسخهٔ اصلی در 2014-02-07. بازبینی‌شده در ‎۱۵ بهمن ۱۳۹۲.
. -country/history-traditional-stew.html.

. 25wml.

تارنمای ایران کوک
فرهنگ معین

کتاب آشپزی ویکی‌کتاب یک دستور آشپزی در این رابطه دارد:
آبگوشت ساده

تُرشی یکی از چاشنی‌ها به ویژه در آشپزی خاورمیانه و بالکان است. ترشی گذاشتن یکی از فرایندهای نگهداری طولانی مدت تره‌بار است که خوراکی مورد نظر را درون محلول آب نمک و یا سرکه با پ هاش پایین و دارای حالت اسیدی قرار می دهند. با استفاده از این فرایند، می توان مواد خوردنی فاسد شدنی را تا چند ماه سالم نگه داشت. اگر ماده خوراکی خود دارای آب کافی باشد، تنها افزودن نمک برای ساختن ترشی بس است. در برخی کشورها مانند کره، به انواع سبزیجات نمک می افزایند و این نمک، آب اضافی موجود در سبزیجات را خارج می کند. سپس سبزیجاتی که آب اضافی شان گرفته شده را می گذارند تا به شیوه ی طبیعی ورآورده شود و محلول سرکه مانندی حاصل شود. بر خلاف فرایند کنسرو کردن، در ترشی گذاشتن نیازی به استریل نمودن کامل ماده خوراکی نمی‌باشد.

در نمک‌سودکردن نمک یا محلول نمکی با فشار اسمزی باعث خارج شدن آب موجود در میکروب‌ها شده و میکروب‌ها را می‌کُشد و یا در ترشی‌ها پ هاش ترشی که اسیدی است سبب می‌شود که هیچ باکتری یا قارچی نتواند در چنین محیطی نمو کند.

فرایند ترشی گذاشتن برای نگهداری از مواد خوراکی و استفاده آنها در بیرون از فصل برداشتشان بوجود آمد. از مواد خوراکی ترشی شده در مسافرت‌های طولانی، به ویژه مسافرت‌های دریایی استفاده می‌شد. پیش از اختراع موتور بخار، گوشت گاو و خوک نمک سود شده، غذای ملوانان محسوب می‌شد. البته امروزه افراد، نه تنها به دلیل نگهداری از مواد خوراکی، بلکه به دلیل لذت بردن از مزه انواع ترشی، اقدام به ترشی گذاشتن می کنند.

اگر چه امروزه واژه ترشی تنها به انواع سبزیجات و صیفی جات ترشی شده گفته می شود، در گذشته از انواع خوراک ها ترشی تهیه می کردند (مخصوصاً مردم آسیایی).

برای حفاظت دراز مدت از انواع میوه، میوه را درون محلول غلیظ آب و شکر قرار می دهند و انواع ادویه جات از جمله دارچین هم به آن اضافه می کنند.
در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ ترشی موجود است.